Elstedenkoorts loopt op !!!

Heerhugowaard. Vanwege het feit dat Nederland heel dicht bij de 16e Elfstedentocht kwam heb ik op zondag 5 februari 2012 mijn belevenissen van de Elfstedentocht die ik in 1985 heb uitgereden eens opgeschreven.

Een week voor de Tocht leende ik van een klant van mij (Wil Roelofsen uit Groot-Schermer) een paar oude stalen noren. Hij had net nieuwe gekocht en zodoende mocht ik zijn oude wel een tijdje lenen om een stukje te schaatsen. Ik schaatste een paar middagen een stukje op de ringvaart van Heerhugowaard. Maandag 18 februari 1985 werd de 13e Elfstedentocht aangekondigd.

Ik ben er heen gegaan met Martin Beerepoot die op een schaatsclub zit. Martin was destijds mijn buurman.

Hij wist wel onderdak voor mij voor de nacht van woensdag op donderdag. Het was absoluut NIET mijn bedoeling om de hele tocht uit te rijden. Mijn bedoeling was om de TOPSCHAATSERS uit de kooi te zien vertrekken. Het was immers al 22 jaar geleden dat de Tocht zou worden gehouden en misschien zou het wel nooit meer voorkomen !!!

Dat moest ik natuurlijk zien en ik heb het gezien. Wat een geweldige happening was dat !!! Tevens was het mijn bedoeling om een stukje van het "heilige traject" te schaatsen en als ik moe zou zijn weer terug te keren naar Leeuwarden. Met een bus of een taxi. Tijdens het schaatsen werd een groepje van 4 schaatsers gevormd. Drie schaatsers die ik helemaal niet kende en ik. We spraken af dat we op elkaar zouden wachten met valpartijen. Tevens rustten we af en toe gezamenlijk uit bij de koek en zopie plaatsen. De drie andere schaatsers wilden op een gegeven moment steeds langer uitrusten bij de koek en zopie. Ik wilde wel verder. Op een gegeven moment dacht ik: "Jullie zitten er helemaal doorheen" en ben vanaf Franeker alleen verder gegaan !!!

Wat was het donker !!! Ik kwam alleen aan in Dokkum waar tribunes stonden met juichende mensen !!! Er kwam muziek van BZN uit de luidsprekers !!! Wat geweldig !!! Het leek wel of ik wereldkampioen was maar ze moesten eens weten. Daarna terug naar Bartlehiem. Even voorbij Bartlehiem stond een man op het ijs die mij een mandarijntje gaf. Tevens gaf hij aanwijzingen dat ik aan 'die kant' NIET moest schaatsen want daar waren al mensen door het ijs gezakt. Enfin om een lang verhaal kort te maken. Ik heb het gehaald. Ik vertrok 's morgens om 7.30 uur en kwam 's avonds om 22.40 uur aan.

De schaatsmaten van Martin Beerepoot waren al lang naar huis gegaan want zij waren immers zeer goede schaatsers en waren 's middags al in Leeuwarden aangekomen. Martin liep de hele avond zijn buurman te zoeken en kon mij natuurlijk nergens vinden. Maar op een gegeven moment zag hij mij in de Frieslandhal lopen. Niek, waar kom jij nou vandaan ???

Ik vertelde hem dat ik de Tocht had uitgereden. Er verscheen een groot vraagteken boven zijn hoofd. Hoe was dat nou mogelijk ??? Ik was drijfnat van het vele vallen want zoals ik al eerder heb geschreven was het pikkedonker en kon ik de scheuren niet zien. Ik moet er tevens bij vertellen dat het die dag dooide en er water op het ijs was gekomen. Ik heb uiteraard veel moeten klûnen. Er lag bij het klûnen veel prut en veel stro van de strobalen op het ijs.

Afgelopen zaterdag (4 februari) stond er een paginagroot interview van Erben Wennemars in de Alkmaarse krant. Helemaal bovenaan het interview staat dat hij al zijn medailles wel wil ruilen voor een Elfstedenkruisje.

Als je dan bedenkt dat ik nooit schaats en er eentje heb................

Uiteraard heb ik van deze Tocht vele krantenknipsels. Van mijn schoonfamilie kreeg ik later een echte Friese doorloper met inscriptie ter herinnering.

Woensdag 27 februari 1985 werden alle 50 Heerhugowaardse Elfstedenrijders door de burgemeester gehuldigd op de ijsbaan van Heerhugowaard 't Kruis.

N.B. In de jaren tussen 1963 en 1985 hadden veel mensen  hun lidmaatschap opgezegd. Om deze reden hoefde je in 1985 niet persé lid te zijn om te kunnen deelnemen. Je moest er gewoon op tijd bij zijn.

Toen de Tocht in 1985 werd verreden werden weer veel mensen lid.

Ik ben nooit lid geweest en nog steeds niet.........maar ik heb wel het felbegeerde kruisje.

                                                                                                      Nico Konijn

Ik weet uiteraard niet hoe het elders is maar het schooldamtoernooi in Heerhugowaard werd een sof.

Slechts drie scholen uit Heerhugowaard deden mee. Het toernooi werd aangevuld met de Phoenix uit Broek op Langedijk. Heerhugowaard heet tegenwoordig Dijk en Waard. In totaal zes teams streden om de prijzen. De Phoenix werd in de pupillencategorie overtuigend kampioen. Bij de categorie welpen, groep 6 en lager op de basisschool, werd Atalanta de kampioen. Zaterdag 1 maart mogen beide kampioenen in Amstelveen meestrijden om het kampioenschap van Noord-Holland.

Door het kampioenschap in de Hoofdklasse B van de Nationale Competitie gaf Damclub IJmuiden zichzelf een mooi cadeau voor het honderdjarig bestaan op 15 februari.

In de voorlaatste competitieronde werd in Gouda met 10-6 gewonnen van Damlust 2. Door dit resultaat is de formatie zeker van het kampioenschap en keert Damclub IJmuiden na 29 jaar weer terug op het hoogste niveau. Met zijn 25 jaar is Max Doornbosch de jongste voorzitter uit de geschiedenis van de club die residieert in de Jan Campertschool in Driehuis. Als vanzelfsprekend is de IJmuidenaar supertrots op de prestatie. "De competitie bestaat uit negen wedstrijden die van september tot en met februari worden afgewerkt. Per keer speel je acht partijen. De laatste wedstrijden begonnen we slecht, maar gelukkig herstelden we op tijd. Uiteindelijk hebben we twee keer gewonnen en speelden we zes keer remise." 

De timing is natuurlijk geweldig zo net voor het eeuwfeest. "Vergeleken met vorig seizoen hebben we met Ivo de Jong uit Heerhugowaard een goede speler erbij gekregen. Daarmee ging het niveau binnen de club omhoog, maar merkte je ook dat andere spelers beter werden. Bij dammen is het niet ongebruikelijk dat je een nabespreking hebt met je tegenstander over de partij die je net hebt gespeeld. Dat helpt dus sowieso al om het spelniveau omhoog te krijgen."  Vooruitkijkend naar komend jaar zijn er 'wat uitdagingen' voor DCIJ. "We gaan in de ereklasse spelen tegen grootmeesters, wereldkampioenen en oud-wereldkampioenen. Soms worden die ingevlogen uit bijvoorbeeld Letland door verenigingen die een flink budget tot hun beschikking hebben. Net zoals wij toendertijd met een sponsoring van een chocoladefabrikant. Die geldschieter hebben wij nu niet. We zullen het op eigen kracht moeten gaan doen."

De gedreven voorzitter, in het dagelijks leven data-analist, moet ook nog op zoek naar twee extra spelers. "Afgelopen seizoen speelden we met z'n achten. In de ereklasse zijn dat er tien. Natuurlijk heeft dat onze aandacht, maar we gaan eerst ons honderdjarig bestaan vieren."

N.B. Bovenstaand artikel stond in de IJmuider Courant dd. 1 februari 2025.

Het seizoen verliep voor S.N.A. ver boven verwachting, maar de Heerhugowaardse damploeg slaagde er niet in de tweede plaats in de hoofdklasse vast te houden en daarmee promotie- wedstrijden af te dwingen.

Geleen. De 51-jarige Ivo de Jong koos in 2023 voor een avontuur bij IJmuiden. Hij kroonde zich met die club, in dezelfde klasse als S.N.A., twee weken geleden al tot kampioen. De dammers uit IJmuiden gaven het honderdjarig bestaan van de vereniging met promotie naar de ereklasse extra glans. "Het is voor het eerst in pakweg tien jaar dat ik weer op dat niveau ga dammen, de laatste keer was met S.N.A. in de gouden jaren van die club", vertelt De Jong, terwijl op de achtergrond het feest losbarst nadat zijn team het seizoen heeft afgesloten met een 9-7 thuiszege op hekkensluiter Excelsior. De internationaal meester uit Schagen, die vijftien jaar voor S.N.A. gespeeld heeft, zegt 'zich enorm op zijn plek te voelen bij IJmuiden'. "Er is een goede chemie in het team wat blijkt uit het feit dat iedereen beter gepresteerd heeft dan op grond van zijn rating verwacht mocht worden. Ik denk dat een goede voorbereiding op de partijen in combinatie met een ontspannen houding tot het kampioenschap heeft geleid." De voormalige S.N.A.-captain wijst in dit verband op de samenkomsten voor de wedstrijd. "Dan doen we een drankje, bijvoorbeeld in een wegrestaurant. maar dan gaat het niet over dammen. Dat heb ik toch als bijzonder ervaren."

Hindernis

Een van de lastigste hindernissen op weg naar de titel was de openingswedstrijd van het seizoen. "We speelden uitgerekend tegen S.N.A. en de wedstrijd leek in een gelijkspel te eindigen. Aan het laatste bord was nog Theo Tesselaar van S.N.A. tegen Martin van Dijk van IJmuiden bezig. Theo blunderde, waardoor we alsnog wonnen. Zo'n kickstart geeft vertrouwen voor de rest van het seizoen." Zelf speelde De Jong, die in die wedstrijd remiseerde tegen Jan Groeneweg, niet met speciale gevoelens tegen S.N.A. . "Nee, ik had geen last van extra spanning of zo. Dat neemt niet weg dat de club in mijn hart blijft. Als ik de competitie-uitslagen bekijk, wil ik altijd eerst zien wat S.N.A. heeft gedaan. Dat komt niet alleen door het sportieve succes, er was ook binding buiten het seizoen om. We hadden bijvoorbeeld een zaalvoetbalteam met de naam 'Damclub S.N.A.', waarin ik keeper was." De Jong vertrok bij S.N.A. om sportieve redenen. Maar in de afgelopen twee jaar zijn sterkhouders uit het verleden, zoals Steven Wijker, Mike Koopmanschap en Stef Keetman, bij hun jeugdliefde teruggekeerd. Dat is een belangrijke reden voor de opleving van S.N.A. dit seizoen. Zo bleef Wijker ongeslagen: hij won vijf partijen en speelde er twee remise. Guido Verhagen, voorzitter van de Heerhugowaardse damclub en tevens speler van het eerste, had echter voorafgaande het duel in Geleen de verwachtingen al getemperd. "Qua gemiddelde rating hadden we onderaan de middenmoot moeten eindigen. Het is mooi dat dit seizoen alles zo op z'n plek valt, maar we hadden ook tegen degadatie kunnen strijden." De ploeg beëindigde de competitie op de derde plaats, vooral omdat in Geleen Koopmanschap, Keetman en een andere sterke dammer, René Boulonois, ontbraken. De thuisclub was daardoor op papier sterker en drukte dat ook uit in de cijfers.

N.B. Bovenstaand verslag stond in het Noordhollands Dagblad, editie Alkmaar en omstreken, van maandag 10 februari 2025.

Omstreeks twaalf uur gaat de laatste ronde van de Nationale Competitie van start.

In de ereklasse gaat koploper Hijken het opnemen tegen Damlust. Hijken heeft tenminste één wedstrijdpunt nodig om de titel te pakken. Je zou zeggen, dat moet toch kunnen ? Maar zelfs in de ereklasse gebeuren soms rare dingen en heb je zomaar een zeer verrassende uitslag. Vraag dat maar aan de spelers van W.S.D.V toen het team in de voorlaatste ronde met 9-11 verloor van Witte van Moort. Wie had dat voor mogelijk gehouden ?

In de Hoofdklasse A spelen de nummers 1 en 2 van de ranglijst tegen elkaar. De nummer 2 is Dammers uit Oost met 12 punten en de nummer 1 is W.S.D.V. 2 met 13 punten. Er wordt gespeeld in Doetinchem.

In de Hoofdklasse B is de kampioen reeds bekend. Twee weken geleden werd IJmuiden kampioen en maakt IJmuiden volgend jaar na 29 jaar haar rentree in de ereklasse !!! Zeer knap gedaan en nog wel in het jubileumjaar want de club bestaat dit jaar 100 jaar !!! 

Voor de overige klassen maak ik geen voorbeschouwing. 

IJmuiden. In een jubileumjaar komen mysterieuze krachten los. Zo ook bij Damclub IJmuiden (DCIJ), dat op 15 februari het 100-jarig bestaan viert.

Voor de vijfvoudig landskampioen was er maar één doel: terugkeer naar het hoogste niveau, het liefst met een kampioenschap. Na een gelukkige overwinning in de openingsronde op nummer twee S.N.A. Heerhugowaard en een verrassende overwinning op topfavoriet De Waarddammers gingen de IJmuidenaren steeds meer in de titel geloven. Met nog twee rondes te gaan en drie punten voorsprong hoefde DCIJ nog maar één wedstrijd te winnen. Uit in Gouda moest er wel met Damlust 2 afgerekend worden, dat met zijn sterkste opstelling van het seizoen kwam. Na een grootmeesterremise van Ivo de Jong met oud-DCIJ'er Richard Mooser zag het er even niet hoopgevend uit voor de IJmuidenaren. Na een nette remise van Cees van der Vlis en zwaarbevochten remises van voorzitter Max Doornbosch en invaller Wim Winter kantelde de wedstrijd echter. Martin van Dijk was met een lokzet een schijf voor gekomen en Jesse Bos wist in een complexe stand na verkeerd slaan van zijn tegenstander ineens een winnende dam te halen. Daarna kon het niet meer fout gaan. Stijn Tuijtel leek voordeel te hebben, maar zijn Franse opponent verdedigde zich bekwaam. Krijn ter Braake haalde vanuit een Hooglandaanval het negende en winnende punt binnen door het centrumblok van zijn tegenstander vast te zetten. Dat Van Dijk de winst liet lopen mocht de pret niet meer drukken. DCIJ kampioen en na 29 jaar terug op het hoogste niveau.

N.B. Bovenstaand artikel staat in de Jutter uit IJmuiden van deze week, maandag 3 febr. t/m zondag 9 febr.

De laddercompetitie Zetje Schrap is bijgewerkt !!!

De scores van serie 88 zijn verwerkt en er is dus een nieuwe stand van deze laddercompetitie voor beginnende dammers. Er zijn vier kinderen die met 55 punten op de eerste vier plaatsen staan van het nieuwe klassement. Dat zijn David Vlot, Walther van Bouwel, Indy Schouten en Gwen Scholten. Voor de overige klasseringen zie de button van Zetje Schrap bovenaan deze pagina.

De lezer heeft het in de kop van dit artikeltje al gelezen.

De score van serie 88 van Zetje Schrap is definitief 61 inzendingen. Dat is toch heel mooi na een stroeve start. 

Vanmiddag even na 16.00 uur kwam de 61e inzending binnen van Zetje Schrap serie 88.

Een heel mooie score is nu bereikt maar toch verwacht ik in de loop van de avond nog een aantal inzendingen. Of heb ik het helemaal mis ??? We zullen zien. Tot 24.00 uur heeft iedereen de tijd en daarna is het te laat. 

Vanmorgen vroeg kreeg ik de 60e inzending binnen !!!

Het was weer een heel trouwe inzender. Wie volgt ???